zakręt zawiłych linii
już zrealizowanego planu
2018
Projekt artystyczny jako miejsce obiera sobie przestrzeń galerii. Mości się w niej wygodnie i traktuje ją samą jako miejsce badań, laboratorium myśli. Wystawa obserwuje widza. Widz obserwuje wystawę. Miejsce, w którym przez chwilę znajdują się razem jest zarówno fizyczną przestrzenią jak i scenerią, w której rozgrywa się spektakl sztuki. Wystawa ta to seria obiektów artystycznych, które opowiadają o spojrzeniu.
Obserwacje są wynikiem aktywnego uczestnictwa w życiu artystycznym i jego komentarzem. Rzeczywistość postrzegamy przez pryzmat języka. Szaleńczy zapis ma pomóc zapamiętać, gdyby nie dane było jej trwać, ale ma również potencjał kreacyjny. Może pomóc nagiąć obserwowane prawidłowości wedle własnej wizji, pomóc patrzeć z ukosa, by zauważyć alternatywę. Jest okazją do rozrachunku, do rzetelnego spojrzenia.
Rozbudowana realizacja czerpie z epizodu plagi bezsenności i zbiorowej amnezji z powieści „Sto lat samotności” Gabriela Garcii Marqueza, wykorzystując jednocześnie metaforę ślimaka do opisu skomplikowanej sytuacji artysty w jego zawodowym
otoczeniu. Całość gra na pojęciach widzialności i niewidzialności, przymuszając widza do pewnego rodzaju choreografii w przestrzeni galerii.
prace pokazywane były na indywidualnej wystawie „Zakręt zawiłych linii już zrealizowanego planu” w Galerii im. Jana Tarasina w Kaliszu, która była nagrodą w Międzynarodowym Konkursie na Eksperyment w Sztukach Wizualnych „Próba 3”
kurator: Michał Suchora, BWA Warszawa
zdjęcia: Jakub Seydak, Barbara Kubska
projekt katalogu: Adrian Kempa
teksty w katalogu: Michał Suchora, Jan Frączek
"Twórczość Izabeli Łęskiej rozgrywa się na dwóch poziomach. Pierwszy z nich, bardziej pierwotny i niczym niezapośredniczony, to działanie na zmysły widza. Zaaranżowane jak scenografia prace wschodzą z nim w fizyczną interakcje, każą śledzić, pozorny lub rzeczywisty, ruch drobnych detali, z których utkana jest wystawa. Będąc już w środku, widz zaczyna powoli odczytywać ukryte przed niewprawnym okiem narracyjne niuanse, a przypadkowe pozornie wątki składają się
w zaskakującą całość."
Michał Suchora, BWA Warszawa
